13 października odbyło się spotkanie z pielęgniarką oddziałową oddziału anestezjologii i intensywnej terapii w Starogardzie Gdańskim, koordynatorem transplantacjyjmym, panią Mariolą Szwedowską, która przybliżyła uczniom zagadnienia prawne, medyczne i społeczne donacji i transplantacji. W obecnych czasach praktycznie codziennie można usłyszeć o nowych odkryciach w wielu dziedzinach nauki, również w medycynie. Tworzone są nowe leki, metody leczenia i badania, jednakże wciąż nie udało się zastąpić ludzkiego ciała.  Tymczasem lekarze zauważają niechętny stosunek pacjentów do kwestii przeszczepiania narządów wynikający z niedostatecznej wiedzy. Sprzeciw na pobranie narządu wyrażany przez rodzinę zmarłego powoduje, że nie można uratować życia wielu chorym. Prowadzenie kampanii edukacyjnych, informujących o potrzebach i wynikach przeszczepiania narządów, pomoże przekonać społeczeństwo o skuteczności tej metody leczenia. Wiedza na temat transplantologii jest równie bezcenna, co dar życia.

Książka „Drugie Życie „ Janusza Zierkiewicza jest osobistą relacją z przebiegu choroby, konieczności zmierzenia się z perspektywą śmierci, nadziei na skuteczne leczenie i dochodzenia do zdrowia, dzięki bezcennemu darowi osoby zmarłej, której rodzina zgodziła się na pobranie narządów. Jest też dyskusją pomiędzy lekarzami, pacjentami i duchownymi na temat etycznego, prawnego i medycznego aspektu przeszczepienia i donacji.

Wszystkich zainteresowanych zapraszam do lektury książki, z której pochodzą wybrane cytaty:

„Nie ucieknie się od kwestii życia i śmierci. Można zrozumieć dylemat : życie w zamian za inne życie. […] Jak to jednak ująć, kiedy potencjalny dawca już nie żyje? Co można przeciwstawić szansie na życie lub pewności życia?”

„Na liście oczekujących są nazwiska i imiona, daty urodzenia, miejsca zamieszkania. Wygląda jak lista członków spółdzielni mieszkaniowej. Lista obecności. Lista prawdopodobnej nieobecności.”

„Widziałem to wiele razy. Rozmowę lekarza z rodziną o stanie zdrowia, o postępie terapii, o pogorszeniu, stanie krytycznym. O braku nadziei. O śmierci. W trakcie rozmowy o pobraniu narządów obok lekarza stoi jeszcze ktoś. Niewidoczny, anonimowy, bez głosu, bez twarzy. Inny, drugi człowiek. Jest czyimś synem, może bratem, mężem i ojcem. Czyjąś Karoliną.”

„…okazujemy życzliwość i miłość tym, którym jeszcze możemy pomóc. Jeszcze możemy… Ja już z tego nie skorzystam, ja już mojej wątroby nie będę używał, moje serce już przestanie bić, ale drugiemu człowiekowi może uratować życie. I to jest ten chyba najpiękniejszy, najwyższy akt cnoty miłości Boga i miłości bliźniego”

„Pragnę wreszcie podziękować ludziom, którzy nie zabrali własnych narządów do nieba, lecz pozostawili je tym, którzy w drugim życiu mogą jeszcze zdziałać coś dobrego”.

„Pierwsza rzecz w tym wszystkim: trzeba być przekonanym, że to co się robi, robi się dla dobra innych ludzi w potrzebie. Jest się przekazicielem daru życia.”